ท่องเที่ยวธรรม

"ตามรอยโค" เมื่อถึง "ตัวโค" แล้ว "พุทโธ กับ จิต" ก็เป็น "อันหนึ่ง" อันเดียวกัน ผู้กำหนด "พุทโธ" เดินไปไหนอย่าให้เผลอคำว่า พุทโธ พุทโธ ไม่ให้ขาดวรรคขาดตอนกับ "ความรู้สึก" ระหว่าง "จิต" กับ "พุทโธ" ให้ติดต่อกันเป็นสาย "พุทโธกับความรู้" นั้นจะค่อยกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน ที่นี่เราจะบริกรรม หรือ ไม่บริกรรม ก็ไม่เป็นปัญหา ในขณะนั้น เหลือแต่ "ความรู้ล้วนๆ"  "พุทโธ" นี้เปรียบเหมือนเรา ตามรอยเท้า ของโคเพื่อจะ "จับตัวโค" ให้ได้ โคตัวนั้นไปที่ไหน "อย่าปล่อยรอย" ให้ "ตามรอย" โคตัวนั้นไป เป็นลำดับๆ ไปที่ไหนตามไปเรื่อยๆ "จนถึง" ตัวโค  เมื่อถึง ตัวโค แล้ว เรื่องของรอยโคนั้น ก็หมดปัญหาเพราะไปถึงตัวโคแล้ว "ลมหายใจ" ก็เหมือนกับ "รอยโค" อันเดียวกัน คำว่า "พุทธะ" เป็นเหมือนกับ "โคตัวนั้น" พุทโธกับจิต ก็จะกลมกลืนเป็นอันหนึ่งอันเดียวกัน แล้วก็จะหมดปัญหาในคำว่า พุทโธ ใน จิต เมื่อตั้งตัวได้ย่อมมีความสงบร...