ชีวประวัติหลวงปู่บุญมี โชติปาโล วัดสระประสานสุข (บ.นาเมือง) ต.ไร่น้อย อ.เมือง จ.อุบลราชธานี

๏ ประวัติและปฏิปทา หลวงปู่บุญมี โชติปาโล ๏ 

    วันนี้วันที่ ๔ มิถุนายน ๒๕๖๗ เป็นวันคล้ายวันมรณภาพครบรอบ ๒๐ ปี หลวงปู่บุญมี โชติปาโล วัดสระประสานสุข ต.ไร่น้อย อ.เมือง จ.อุบลราชธานี หลวงปู่บุญมี โชติปาโล ท่านเป็นศิษย์ หลวงปู่เสาร์ กนฺตสีลเถร และหลวงปู่มั่น ภูริทตฺตเถร และได้เคยไปศึกษาธรรมกับ ท่านเจ้าคุณอุบาลีคุณูปมาจารย์(จันทร์ สิริจันโท) หลวงปู่มหาบุญมี ท่านเป็นพระเถราจารย์ฝ่ายพระกัมมัฏฐาน ผู้เลิศการธุดงค์ โดยจาริกไปประเทศพม่า ลาว เวียดนาม และเลยไปถึงประเทศจีน เมื่อกลับจากเมืองจีนหลวงปู่บุญมีท่านได้ช่วยสร้างวัดอโศการาม ร่วมกับ หลวงปู่สิงห์ ขนฺตยาคโม และท่านพ่อลี ธมฺมธโร หลวงปู่บุญมี เป็นพระเถระผู้มีจิตเมตตาน่าเลื่อมใสมาก สมัยตอนที่หลวงปู่มหาบุญมี ยังดำรงธาตุขันธิ์แข็งแรงอยู่นั้น เวลาจังหันเช้า องค์ท่านจะหยิบอาหาร ที่เป็นถุงกับข้าว เขี้ยงไปให้ลูกศิษย์ ทั้งใกล้ทั้งไกล เป็นการฝึกสติไปในตัวด้วย ท่านใดรับได้ก็ปิติยิ้มแย้มหัวเราะเบิกบานกัน ท่านใดรับไม่ได้ ท่านก็จะสอนแบบยิ้ม ๆ ว่า นี่ไงเอาแต่คุยกัน เลยขาดสติเลยเห็นไหม ๆ เป็นต้น

• #ชีวประวัติและปฏิปทาพระภาวนาวิศาลเถร

(หลวงปู่บุญมี โชติปาโล)

วัดสระประสานสุข (วัดบ้านนาเมือง) ต.ไร่น้อย อ.เมือง จ.อุบลราชธานี

พระภาวนาวิศาลเถร นามเดิมบุญมี นามสกุล กุศลคุณ เกิดเมื่อวันที่ ๒๔ กุมภาพันธ์ พุทธศักราช ๒๔๕๒ ตรงกับวันพฤหัสบดี ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ปีระกา ซึ่งตรงกับวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา คือ วันมาฆบูชา ณ ตำบลไร่น้อย อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี โยมบิดาชื่อ นายกุ โยมมารดา ชื่อ นางเลื่อน กุศลเลื่อน หลวงปู่บุญมีท่านเล่าให้ฟังว่าชื่อบุญมีนั้น มีอยู่ว่าก่อนที่โยมมารดาของท่านจะตั้งครรภ์ ได้ฝันว่าหลวงปู่สีทา ชยเสโน ซึ่งมีศักดิ์เป็นลุงของหลวงปู่ ได้เอาพร้ามาให้ แต่พร้าดามนั้นเต็มเป็นสนิมไปหมด ในนิมิตนั้นโยมมารดาท่านได้ถาม หลวงปู่สีเทา บอกว่าเอาพร้าที่เต็มไปด้วยสนิมนี้มาให้ทำไม ใช้ประโยชน์อะไรก็ไม่ได้ หลวงปู่สีเทา บอกว่าเอาไปลับเสียก่อนแล้วจะใช้การได้ ครั้นเมื่อหลวงปู่เกิด โยมมารดาท่านได้เจ็บท้องเป็นเวลา ๗ วัน ๗ คืน ยังไม่คลอด

ความทราบถึงพระเจ้าบรมวงศ์เธอกรมหลวงสรรพสิทธิประสงค์ เจ้าเมืองอุบลราชธานี ซึ่งเป็นลูกศิษย์ ของหลวงปู่สีทา ชยเสโน พระองค์ได้เสด็จมาดูพร้อมหลวงปู่ว่าเป็นเพราะอะไรจึงคลอดอยากคลอดเย็นนักหนา ครั้นถึงเวลาเที่ยงตรง ในสมัยนั้น ไม่มีเครื่องบอกเวลาเหมือนในสมัยปัจจุบัน มีการบอกเวลาโดยการยิ่งปืนใหญ่เป็นสัญญาณ พอสิ้นเสียงปืนใหญ่ โยมมารดาก็คลอดทารกเพสชายออกมาเป็นเวลาเที่ยงพอดี และเสด็จในกรมทรงรับสั่งว่า มีรับสั่งว่า เด็กชายคนนี้จะชะรอย เป็นผู้มีบารมีมาเกิด จะดีจะชั่วเพียงใดไม่อาจรู้ได้ ขอให้ชื่อบุญมีนะ และรับสั่งให้โยมบิดาของหลวงปู่เอาผ้ามาพันตัว นำไปลอดใต้ท้องช้างกลับไปกลับมาสามครั้งหลวงปู่จึงได้ชื่อว่าบุญมี ตั้งแต่บัดนั้นเป็นต้นมา หลวงปู่ในวัยเด็กนั้นร่างกายของท่านบอบบางมาก เป็นเด็กที่เลี้ยงยาก แม้โยมมารดาได้ประคับประคองเลี้ยงเป็นอย่างดี แต่ก็ยังเป็นห่วงลูกอยู่ตลอดเวลาว่าเป็นเด็กไม่ค่อยแข็งแรงและไม่อยากไปทำมาหากิน จึงบอกหลวงปู่ ลูกเอ๋ยบวชแล้วอย่าสึกนะ จากคำพูดนี้เองทำให้หลวงปู่บุญมีระลึกอยู่เสมอว่า จะเข้าสู่ร่มกาสาวพัตร์แทนพระคุณแม่

• #ด้านการศึกษา

หลวงปู่บุญมี เข้าเรียนและจบชั้นประถมศึกษาปีที่ ๔ จากโรงเรียนบ้านนาเมือง ตำบลไร่น้อย อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๖๕ และสอบได้นักธรรมเอก (น.ธ.) จากสำนักเรียนวัดศรีทอง (วัดศรีอุบลรัตนาราม) อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี เมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๘๕ ด้านการศึกษาพิเศษ หลวงปู่บุญมี ได้ศึกษาอักษรขอมจนมีความรู้ความสามารถอ่านออกเขียนได้ และยังมีความชำนาญในการอ่านหนังสือธรรมสมัยโบราณ นอกจากนั้นหลวงปู่ยังมีความสามารถทางด้านการใช้ภาษาผญา ภาษิตอีสานเป็นอย่างดี สามารถเอามาใช้ในทางเทศนาธรรม และคำสอนของหลวงปู่จนเป็นที่ประทับใจ และศัรทธาแก่ลูกศิษย์ ที่ได้ฟังพระธรรมเทศนาทุกคน

• #การบรรพชาและอุปสมบท

โยมมารดาได้พาหลวงปู่บูญมีไปฝากไว้กับ หลวงปู่สีทา ชยเสโน ทำให้ท่านได้มีโอกาสกราบนมัสการหลวงปู่เสาร์ กนตสีโล และพระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ ซึ่งอาจารย์ทั้งสองได้มาแวะเวียนมากราบนมัสการหลวงปู่สีทา ชยเสโน ซึ่งเป็นอุปัชฌาย์ใหญ่ฝ่ายวิปัสสนาเถระในสมัยนั้น เมื่อสิ้นหลวงปู่สีทา ชยเสโน โยมมารดาได้พาหลวงปู่บุญมีไปบรรพชาเป็นสามเณร ที่วัดศรีทอง (วัดศรีอุบลรัตนาราม) ตำบลในเมือง อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี และในระหว่างบรรพชาเป็นสามเณรนั้น พระอาจารย์มั่น ภูริทัตตเถระ ได้เมตตานำสามเณรบุญมีไปจำพรรษากับท่านที่จังหวัดสกลนคร

เมื่ออายุครบ ๒๐ ปี หลวงปู่บูญมีได้อุปสมบทเป็นพระภิกษุ ณ พัทธสีมา วัดศรีทองในวันศุกร์ขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ปีมะแม ซึ่งตรงกับวันที่ ๑๕ พฤษภาคม ๒๔๗๒ ซึ่งตรงกับวันสำคัญทางพระพุทธศาสนา คือ วันวิสาขบูชา โดยมีพระเดชพระคุณ พระศาสนดิลก (เสนชยเสโน) เป็นอุปัชฌาย์ พระมหาสว่างเป็นพระกรรมวาจาจารย์ และพระอาจารย์เพ็ง เป็นพระอนุศาสนาจารย์ ได้รับฉายาทางพระพุทธศาสนาว่า “โชติปาโล” อันมีความหมายว่า “ผู้มีแสงสว่างในธรรม”

• #ช่วงชีวิตสมณะเพศ

หลังจากอุปสมบท หลวงปู่บุญมีได้มีโอกาสกราบนมัสการท่านเจ้าคุณอุบาลีคุณูปมาจารย์ (จันทร์ สิริจันโท) เป็นพระเถระผู้ใหญ ่ผู้มีคุณูปการต่อกิจการคณะสงฆ์ภาคอีสาน ซึ่งท่านได้เมตตาต่อหลวงปู่บุญมี โดยอนุญาตให้ติดตามท่านไปอยู่จำพรรษาที่วัดบรมนิวาส กรุงเทพมหานครและที่วัดเขาพระงาม จังหวัดลพบุรีอีกด้วย

ในช่วงชีวิตสมณเพศของหลวงปู่บุญมี ท่านได้ออกจาริกธุดงค์ ไปในสถานที่ต่าง ๆ ครั้งหนึ่งท่านได้ออกจาริกไปพร้อมกับท่านอาจารย์มหาสว่างซึ่งเป็นอาจารย์ของท่าน โดยจาริกไปประเทศพม่า ลาว เวียดนาม และเลยไปถึงประเทศจีน เมื่อกลับจากเมืองจีนหลวงปู่บุญมีท่านได้ช่วยพระอาจารย์สิงห์ ชนตยาโม สร้างวัดอโศการาม จังหวัดสมุทรปราการร่วมกับหลวงพ่อลี ธมมธโร เพื่อเป็นศูนย์วิปัสสนากรรมฐานแก่พุทธศาสนิกชน และยังได้ร่วมกับพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร สร้างวัดป่าสุทธาวาส จังหวัดสกลนคร เพื่อเป็นอนุสรณ์แก่พระอาจารย์มั้น ภูริทัตตเถระ รวมทั้งได้ร่วมกับพระอาจารย์ดี ฉนโน สร้างวัดภูเขาแก้ว อำเภอพิบูลมังสาหาร จังหวัดอุบลราชธานี อีกวัดหนึ่งด้วย

ในปีพุทธศักราช ๒๔๘๐ หลวงปู่บุญมีได้กลับมา ที่จังหวัดอุบลราชธานี ได้รับการแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาสวัดสระประสานสุขสืบต่อจากพระศาสนดิลก ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ของท่าน และได้เริ่มพัฒนาวัดสระประสานสุข (วัดบ้านนาเมีอง) ที่เป็นวัดบ้านเกิดของท่านให้มีความเจริญรุ่งเรืองเป็นที่น่าเลื่อมใส ศรัทธาแก่ประชาชนจังหวัดอุบลราชธานี และจังหวัดใกล้เคียงทั่วไป ปีพุทธศักราช ๒๕๔๕ ได้รับแต่งตั้งสมณศักดิ์ เป็นพระภาวนาวิศาลเถร(วิ.สย)

• #ผลงานด้านการปกครอง

วัดสระประสานสุข (วัดบ้านนาเมือง) เป็นวัดที่พระศาสนดิลก(เสน) ซึ่งเป็นพระอุปัชฌาย์ของหลวงปู่บุญมี ได้รับแต่งตั้งเป็นเจ้าอาวาส วัดสระประสานสุข เมื่อปีพุทธศักราช ๒๔๘๐ ท่านได้เริ่มวางแผนและได้เริ่มดำเนินการพัฒนาวัดสระประสานสุข โดยความร่วมมือ และเสื่อมใสศรัทธาจากญาติโยม และพุทธศาสนิกชน จนมีความรุ่งเรืองเป็นที่เคารพนับถือแก่ญาติโยมทั่วไป ด้านการปกครอง หลวงปู่บุญมี มีระเบียบในการปกครองพระสงฆ์ในวัดสอดคล้องกับกฎของมหาเถรสมาคมอย่างเคร่งครัด โดยกฎกติกาของวัดตามมติของคณะสงฆ์ภายในวัดเป็นผู้กำหนดขึ้นมาเอง และที่เป็นกิจวัตรสำคัญที่หลวงปู่ได้ริเริ่มและให้ปฏิบัติเป็นประจำ คือการจัดให้มีการปฏิบัติธรรมและเจริญสมาธิภาวนาทุกวัน โดยเฉพาะวันพฤหัสบดีที่ศาลาการเปรียญวัดสระประสานสุข ตั้งแต่เวลา ๑๙.๐๐ น. เป็นต้นไป

• #ผลงานด้านการพัฒนาวัด

หลวงปู่บุญมีได้ริเริ่ม และดำเนินการก่อสร้างสิ่งต่าง ๆ ภายในวัดให้เป็นศาสนสถานที่เป็นแหล่งรวมใจของชาวพุทธโดยทั่วไป ดังนี้

ปีพุทธศักราช ๒๕๑๕ หลวงปู่ได้เป็นผู้นำศรัทธาชาวบ้านก่อสร้างศาลาการเปรียญขนาดใหญ่ ในลักษณะทรงปั้นหยา ภายในประดิษฐานพระพุทธรูปปางนาคปรกขนาดใหญ่ ที่หลวงปู่เป็นผู้นำศรัทธาหล่อไว้เพื่อให้ศาสนิกชนได้สักการบูชา

ปีพุทธศักราช ๒๕๒๙ หลวงปู่บุญมี ได้ออกแบบและเป็นประธานในการก่อสร้างพระอุโบสถบนเรือสุพรรณหงส์ อันมีความหมายว่า จะเป็นพาหนะที่จะพาบรรดาพุทธศาสนิกชนข้ามมหาสมุทรแห่งวัฎฏสงสารสู่ดินแดนมหานิพพาน ซึ่งอุโบสถที่หลวงปู่สร้างนี้ มีความสวยงาม ตั้งเด่นเป็นสง่า ก่อให้เกิดความศรัทธาต่อญาติโยมที่มาทำบุญที่วัดสระประสานสุขเป็นอย่างยิ่ง

ปีพุทธศักราช ๒๕๓๔ หลวงปู่บุญมี ได้นำคณะศิษย์สร้างพระพุทธรูปปางประทานพรสูง ๗ เมตร ๗๗ เซนติเมตร และได้ถวายนามว่า “พระพุทธโชติปาละชนะมาร” สร้างพระสังกัจจายเป็นปูนปั้นสูง ๒ เมตร ๗๗ เซนติเมตร ถวายนามว่า “พระสังกัจจายโชติปาโล” และสร้างพระสิวลีโชติปาโล ณ วัดสังกัจรัตนคีรีบนยอดเขาสะแกกรัง อำเภอเมือง จัหวัดอุทัยธานี

• #อาการอาพาธและการมรณภาพ

พระภาวนาวิศาลเถรหรือ หลวงปู่บุญมี โชติปาโล เจ้าอาวาสวัดสระประสานสุข หรือวัดบ้านนาเมือง พระเถรานุเถระผู้ทรงคุณประโยชน์ของจังหวัดอุบลราชธานี ได้อาพาธด้วยโรคปลอดอักเสบและมีโรคแทรกซ้อนม่ตั้งแต่วันที่ ๑๖ พฤษภาคม ๒๕๔๖ โดยตลอดระยะเวลาที่จำวัดรักษาตัวอยู่ภายในกุฏิ พระเจ้าวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ ได้เสด็จเป็นการส่วนพระองค์ เข้านมัสการอาการหลวงปู่บุญมีภายในกุฎิ เมื่อวันที่ ๔ มิถุนายน ๒๕๔๗ ท่ามกลางความปลื้มปิติในพระกรุณาธิคุณของศิษย์ยานุศิษย์ ที่เฝ้าอาการอาพาธ ด้วยความห่วงใย จากนั้นพระวรวงศ์เธอพระองศ์เจ้าโสมสวลี พระวรราชาทินัดดามาตุ ได้เข้าเฝ้าดูอาการของหลวงปู่บุญมีอย่างใกล้ชิด โดยไม่ถือพระองค์นานถึง ๒ ชั่วโมง ระหว่างนั้น ได้ทรงมีพระปฏิสันถารสอบถามถึงอาการอาพาธกับหลวงปู่บุญมีระยะ ๆ ถึงแม้ว่า หลวงปู่บุญมีจะพูดตอบไม่ได้ แต่ได้แสดงออกถึงซึ่งความปิติ กับโต้ตอบทางสีหน้าพร้อมกับยกแขนแสดงถึงการรับรู้ถึงเรื่องที่พูด จากนั้นเวลา ๑๑.๕๐ น. พระวรวงศ์เธอ พระองค์เจ้า โสมสวลี พระวรราชา ทินัดดามาตุ ได้เสด็จดำเนินไปประกอบภารกิจส่วนพระองศ์ แต่พอคล้อยหลังได้เพียง ๕ นาที ต่อมาเวลา ๑๑.๕๕ น. หลวงปู่บุญมี ได้ปิดตาลงอย่างสงบ พร้อมกับได้ถอดดวงจิตออกจากร่างท่ามกลางความโทมนัสแก่พระองค์เป็นอย่างยิ่ง รวมถึงศิษย์ที่เข้าเฝ้าทุกคน

พระภาวนาวิศาลเถร (หลวงปู่บุญมี โชติปาโล) แห่งวัดสระประสานสุข (วัดบ้านนาเมือง) ตำบลไร่น้อย อำเภอเมือง จังหวัดอุบลราชธานี ขณะที่มรณภาพนั้น ตรงกับวันที่ ๔ มิถุนายน พ.ศ. ๒๕๔๗ สิริรวมอายุได้ ๙๕ ปี ๓ เดือน ๙ วัน พรรษา ๗๔

--------

ขอนอบน้อมพระอริยสงฆ์ด้วยเศียรเกล้า

กราบขอบพระคุณ อนุโมทนาบุญผู้รวบรวมFB pageพระกรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

อนุโมทนาบุญกุศลจากการอ่าน

สวัสดี.