ชีวประวัติ ปฏิปทาหลวงปู่เฉลิม อภิวัณโณ วัดป่ามหาวัน ต.ธาตุ อ.วานรนิวาส จ.สกลนคร

     

      ประวัติและปฏิปทา หลวงปู่​เฉลิม อภิวัณโณ 

วันที่ ๑๙ กันยายน​ ๒๕๖๗ เป็นวันครบรอบ ๑ ปี การละสังขาร หลวงปู่เฉลิม อภิวัณโณ วัดป่ามหาวัน ต.ธาตุ อ.วานรนิวาส จสกลนคร หลวงปู่​เฉลิม นามเดิน "เฉลิม" เกิดมนสกุล "พัดยุราณ" ถือกำเนิดเมื่อวันอาทิตย์ที่ ๔ เดือนสิงหาคม พ.ศ.๒๔๘๙ ตรงกับวันขึ้น ๗ ค่ำ เดือน ๙ ณ บ้านคำตานา ต.ตาลเนิ้ง (ปัจจุบันเป็น ต.พันนา) อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร

บิดาชื่อ นายมั่น พัดบุราณ

มาดารชื่อ นางเขียน พัดบุราณ 

มีพี่น้องด้วยกัน ๔ คน

๑.นายเฉลิม พัดบุราณ (หลวงปู่เฉลิม อภิวัณโณ)

๒.นายทองแนน พัดบุราณ เสียชีวิตแล้ว

๓.นายทองเลื่อน พัดบุราณ เสียชีวิตแล้ว

๔.นางสุวรรณ พัดบุราณ ยังมีชีวิตอยู่ ณ บ้านคำตานา

พอเด็กชายเฉลิม พัดบุราณ อายุได้ ๑๓ ปี ผู้เป็นมารดาก็เสียชีวิตจากไป ต่อมาบิดาได้แต่งงานใหม่

ได้มีพี่น้องต่างมารดา ๓ คน 

เด็กชายเฉลิม พัดบุราณ

เรียนจบประถมศึกษาชั้นปีที่ ๔

เป็นชั้นสูงสุดในสมัยนั้น 

เด็กชายเฉลิมท่านมีศักดิ์เป็นหลาน

พระอาจารย์วัน อุตตโม (พระอุดมสังวรวิสุทธิเถร) 

วัดถ้ำอภัยดำรงธรรม (ถ้ำพวง)

ต.วาปีปทุม อ.ส่องดาว จ.สกลนคร

อุปนิสัยเป็นผู้มีนิสัยเรียงร้อย ไม่ชอบดื่มสุรายาเมา

และยังได้ไปอุปฐากรับใช้พระอาจารย์วันเสมอ 

ด้วยสมัยก่อนถิ่นฐานอีสานต้องดำเนินชีวิตด้านการจับสัตว์ปลุกผักทำสวนเพื่อเลี้ยงชีวิตทำไร่ทำนา 

แต่เด็กชายเฉลิม พัดบุราณ ก็ได้ดำเนินชีวิตในวัยฆราวาสแต่เรื่องการจับสัตว์ฆ่าสัตว์วาสนาท่านไม่ค่อยมี อาหารหาจับสัตว์์ก็ไม่ค่อยได้ ต่างจากคนทั่วไป  

มีครั้งหนึ่งได้ที่ดักปลาไว้อันใหญ่

(คนสามารถเอาไปนอนได้) แต่ตอนนั้นปลาดันลงเอาไปในที่ดักปลาเป็นจำนวนมาก เมื่อดักไว้ทีไรก็ได้เต็มทุกที แต่ด้วยวาสนาบุพกรรม ก็มีหมาขี้เรื้อนเข้าไปกินปลาเกลี้ยงทุกที ด้วยหมาขี้เรื้อนตัวนั้นได้ขโมยกินปลาในที่ดักปลา เด็กชายเฉลิมจำคิดอยากสนุกจึงทำอุปกรณ์ดักจับหมาขี้เรื้อนตัวนั้น ทำเป็นบ่วงและมีคันดีด หมาขี้เรื้อนตัวนั้นก็ได้ติดบ่วง

เด็กชายเฉลิม จึงมาจับหมาขี้เรื้อนและปลดออกจากบ่วงดักที่ทำไว้และอุ้มหมาตัวนั้น ที่กำลังอิ่มปลาที่เต็มท้องจนท้องป่อง ในใจแหม หมาตัวนี้กินจนอิ่มท้องป่อง จึงเกิดความโกรธขึ้นมา คิดอยากเล่นสนุก อุ้มหมาขี้เรื้อนตัวนั้น ไปตรงที่น้ำไหลประมาณหัวเข่า

จับหงายท้องขึ้น เอาเท้าเหยียบท้องหมาจมน้ำ น้ำก็เข้าจมูกเข้าปาก พอสักพักจึงนึกขึ้นกลัวมันตาย ก็เลยยกมันขึ้นมาหายใจ พร้อมกับปล่อยมัน มันก็อาเจียนปลาออกมา และก็จับมันกดน้ำอีกทำอยู่แบบนั้น ๓ ครั้ง จึงปล่อยหมาตัวนั้นไป ด้วยบุพกรรมนั้นจึงติดตามท่านทำให้ป่วยด้วยโรคกระเพาะ ในตอนบวชอาเจียน เหมือนหมาขี้เรื้อนตัวนั้น จนบุพกรรมนั้นหาย ท่านจึงหายเป็นปกติ 

ท่านอุปสมบท เมื่ออายุ ๒๑ ปี วันพุธที่ ๑ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๑๐ ตรงกับแรม ๗ ค่ำ เดือนยี่ (๒) ณ วัดพุฒาราม บ.คำตานา ต.พันนา อ.สว่างแดนดิน

จ.สกลนคร โดยมี พระครูพุฒิวราคม(พุฒ ยโส) เป็นพระอุปัชฌาย์ พระอาจารย์​ประสาร ปัญญาพโล เป็นพระกรรมวาจาจารย์ ต่อมาได้รับสมณศักดิ์ที่(พระครูพิศาลปัญญาคม) พระเกษม ธัมมวโร เป็นพระอนุสาวนาจารย์ 

หลวงปู่​เฉลิม อภิวัณโณ วัดป่ามหาวัน ต.ธาตุ อ.วานรนิวาส​ จ.สกลนคร​ ละสังขารด้วยอาการสงบ ตรงกับวันอังคาร ​ที่ ๑๙ กันยายน​ ๒๕๖๖ องค์ท่านมีอาการอ่อนเพลียมือเท้าอ่อนมาได้ ๒ วัน ในวันละสังขารท่านฉันข้าวเป็นปกติ พระที่วัดตั้งใจว่า หลังจากจังหันเช้าจะพาท่านไปหาหมอ เมื่อท่านฉันเสร็จกลับเข้าไปพักที่กุฏิ ภายหลังจากนั้นพระได้ไปตามท่านที่กุฏิ จึงเห็นว่าท่านได้นอนละขันธ์แล้ว สิริอายุรวม ๗๗ ปี ๑ เดือน ๑๕ วัน พรรษา​ ๕๖ (ในพรรษา​ปี ๒๕๖๖ นี้ หากนับ ถือว่าเป็นพรรษา​ที่ ๕๗)

พระหลอดรุ่ง สุขวฑฺฒโน ผู้เรียบเรียง

ขอนอบน้อมพระอริยสงฆ์ด้วยเศียรเกล้า

อนุโมทนาบุญกุศลจากการอ่าน

ขอขอบคุณ อนุโมทนาบุญผู้รวบรวม เผยแพร่ FBพระกรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ขอสรรพมงคลจงมีแด่ท่าน

สวัสดี.