ชีวประวัติ ปฏิปทาหลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ วัดป่าเขาน้อย ต.สเม็ด อ.เมือง จ.บุรีรัมย์

๏ ประวัติและปฏิปทา หลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ ๏ 

     วันนี้วันที่ ๕ เมษายน ๒๕๖๗ เป็นวันคล้ายวันมรณภาพของหลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ รำลึก ๒๒ ปี อาจาริยบูชาคุณ “พระอริยเจ้าผู้หลุดพ้นด้วยอิริยาบถเดิน” แห่งวัดป่าเขาน้อย ต.เสม็ด อ.เมือง จ.บุรีรัมย์ ท่านเป็นศิษย์ต้นของพระอาจารย์ฝั้น อาจาโร และท่านได้รับโอวาทจากพระอาจารย์มั่น ภูริทัตโต ว่า "คำสอนของพระพุทธเจ้าไม่ใช่ของเล่น ถ้าทำเล่นจะไม่เห็นของจริง" หลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ ท่านเป็นพระที่รักสันโดษ โดดเดี่ยว ปลีกวิเวก มีจิตฝังลึกลงในธรรมของพระตถาคตด้วยศรัทธา มีเหตุผลมั่นคง ปรารถนาจะบวชตั้งแต่เยาว์วัย ชอบท่องเที่ยวจาริกธุดงค์ทั่วประเทศและต่างประเทศ ไม่ยึดติดหมู่คณะ ไม่ติดสถานที่ ไม่คลุกคลีกับใคร เหมือนนกตัวน้อยๆโผปีกทะยานสู่โลกกว้าง ไม่อาลัยสิ่งใด ๆ ท่านเป็นพระ "เอเกโก ว" ชอบเที่ยวไปผู้เดียว บางทีท่านเดินธุดงค์ถึง ๒ รอบ จากสกลนครไปทางอุบล ลงไปนครราชสีมา แล้วย้อนกลับมาทางอุดรแล้วเข้าสกลตามเดิม

หลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ ท่านถึงที่สุดแห่งธรรมปี พ.ศ.๒๕๑๕-๒๕๒๔ ที่ถ้ำศรีแก้ว อ.ภูพาน จ.สกลนคร ด้วยอิริยาบถเดิน ขณะกลับกุฏิ ท่านเล่าว่า "คำเทศน์ของหลวงปู่ฝั้น อาจาโร และหลวงตามหาบัว ญาณสัมปันโนเป็นหัวใจอันสำคัญที่นำท่านไปสู่อุดมธรรม" หลวงปู่สุวัจน์ ท่านได้นำพระธรรมที่บรรลุรู้ไปประกาศกังวานไกลถึงต่างแดน เป็นที่เลื่อมใสของชาวต่างชาติ ท่านเป็นพระ "ปาสาณเลขูปโม" คือสลักความดีลงบนแผ่นหิน คือหัวใจอันแข็งแกร่ง ไม่มีใครสามารถลบทิ้งไปได้ ถูกจารึกตลอดอนันตกาล

พ่อเเม่ครูอาจารย์องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสมฺปนฺโน ได้กล่าวถึงหลวงปู่สุวัจน์ ณ วัดป่าเขาน้อยไว้ว่า “...อาจารย์สุวัจน์นี้นั้น ท่านเป็นพระที่สงบเสงี่ยมเจียมตัว สมกับชื่อนามของท่านว่า สุวัจน์ แปลว่า ผู้บอกนอนสอนง่าย เป็นภาษาบาลี ท่านปฏิบัติดีปฏิบัติชอบตลอดมา ทั้งภายนอกคือการปฏิบัติตามหลักธรรมหลักวินัยก็ไม่มีความคลาดเคลื่อน เป็นที่อบอุ่นในองค์ของท่านว่ามีศีลเต็มองค์ ทางด้านจิตใจท่านก็อบรมตลอดมากับครูบาอาจารย์ทั้งหลายจนปรากฎเด่นขึ้นภายในจิตท่าน ถึงกับท่านได้พูดออกมาด้วยความพอใจ ในการตะเกียกตะกายเสาะแสวงหาคุณงามความดี มีมรรคผลนิพพานเป็นสำคัญ”

• ปฏิปทาหลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ

ได้รับฟังจากญาติธรรม ศิษยานุศิษย์ใกล้ชิด หลวงปู่มาสมัยที่ท่านมาอยู่ที่เขาน้อยใหม่ ๆ นั้น ไม่มีอะไรเลย นอกจากกุฏิเล็ก ๆ ๒ หลังเป็นกุฏิชั้นเดียว ห้องเดียว มีลานเล็ก ๆ ตรงกลางหากแต่ลานเล็ก ๆ กุฏิเล็ก ๆ นี้เองที่ใช้เป็นที่แสดงธรรม และสอนกรรมฐานทุกเย็น

หลวงปู่จะเมตตาญาติโยมมากไม่ว่าจะมากันกี่คน ๒ คน ๓ คน หรือมากกว่านั้นท่านจะนำทำวัตร แสดงธรรม และปฏิบัติภาวนาทุกวันท่านจะให้ความสำคัญกับการภาวนามากพี่ ๆ เล่าว่า ท่านไม่เคยเบื่อ หรือหงุดหงิดกับความดื้อรั้นขี้เกียจ หรือความเขลาของเหล่าศิษย์เลยท่านคงความเมตตาที่เปี่ยมล้นอย่างสม่ำเสมอ จนแม้แต่คนที่ไม่น่าจะเอาดีในด้านการภาวนา ก็มีหลักในการภาวนาจนได้ ภาวนาเป็น

หลวงปู่เคารพพ่อแม่ครูบาอาจารย์มากนักและท่านก็เคารพรัก"หลวงปู่บ้านตาด" เป็นนักหนาแม้ในช่วงที่ท่านไปปฏิบัติหน้าที่เป็นธรรมทูตที่อเมริกา ทุกครั้งที่ท่านเดินทางกลับมาเมืองไทย หากหลวงตาอยู่ที่สวนแสงธรรมท่านจะตรงไปสวนแสงธรรม หรือหากองค์หลวงตาอยู่ที่บ้านตาดท่านก็จะเดินทางไปที่บ้านตาดเพื่อกราบองค์หลวงตา ก่อนที่จะกลับไปที่วัดของท่านเอง

หลวงปู่มักจะพูดน้อย แต่นุ่มนวลท่านมักจะปรารภเรื่อย ๆ ว่าท่านไม่ทนญาติโยมเหมือนหลวงปู่มั่น หลวงปู่ฝั้น และหลวงปู่บ้านตาดแต่ในความเป็นจริงแล้ว ไม่เคยมีผู้ตกทุกข์คนไหนที่ดั้นด้นไปกราบหลวงปู่ แล้วหลวงปู่จะไม่เมตตาหลวงปู่จะให้ทั้งที่พัก ทั้งปัจจัย และที่สำคัญ คือท่านที่เป็นเสมือนหิ้งพักใจและร่มไทรหนา ให้ผู้ทุกข์หนัก ได้พักอาศัย

แม้ในช่วงหลังมาที่หลวงปู่ประสบอุบัติเหตุเป็ฯอัมพาตครึ่งองค์ทุก ๆ เช้า ท่านจะเมตตาลงมาที่ศาลาโรงฉัน และบิณฑบาตรในรถเข็น เพื่อให้ญาติโยมได้สร้างบุญกุศลโดยทั่วหน้าก่อนฉัน หากสังขารท่านเอื้ออำนวยหลวงปู่จะเมตตาแสดงธรรมสั้น โปรดญาติโยมอย่างสม่ำเสมอหลวงปู่มักจะเน้นให้เราหมั่นอนุโมทนาบุญ เพื่อสร้างเสริมกุศลจิตในใจและอานิสงค์ของการแผ่เมตตาหลวงปู่จะเน้นเราให้สร้างสมความดี ละชั่วหมั่นตรวจสอบตนเอง และปฏิบัติภาวนาอย่างสม่ำเสมอท่านเคยเมตตาสอนว่า"การปฏิบัติภาวนานั้น เราจะเลือกปฏิบัติ เฉพาะเวลาสุขนั้นไม่ได้เราต้องปฏิบัติภาวนาให้ได้ ทั้งในเวลาสุข และทุกข์"หลวงปู่ท่านจะเมตตาทั้งพระทั้งโยมที่ปฏิบัติภาวนายิ่งนักเมื่อไหร่ที่ติดขัดในการภาวนา เพียงแต่โผล่หน้าไปให้ท่านเห็นท่านก็จะเมตตาแก้ไขข้อข้องจิต ข้องใจให้โดยที่เราไม่เคยต้องออกปากโดยที่บางครั้ง เราเองไม่ทราบด้วยซ้ำว่าเรากำลังติดขัดอยู่องค์หลวงปู่เป็นร่มโพธิ์ ร่มไทรที่ร่มเย็นเป็นนักหนา

นอกจากมนุษย์แล้ว หลวงปู่ยังมีเมตตาต่อสัตว์ชนิดต่าง ๆ มากมายท่านมีทั้งปลา นกกะทา ไก่ป่า นกกาเหว่า และอื่น ๆ ท่านรักต้นไม้มาก มักจะหาพันธุ์ไม้แปลก ๆ ต่าง ๆ มาปลูกที่เขาน้อยอย่างสม่ำเสมอ

หลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ ได้เข้าสู่อนุปาทิเสสนิพพาน ด้วยสติที่พร้อมบริบูรณ์เมื่อเวลา ๑๓:๑๒ น.ของวันที่ ๕ เมษายน พ.ศ.๒๕๔๕

"..เราคนเดียว เที่ยวรัก เที่ยวโกรธ จะไปโทษใคร

แก้อะไรใครได้ ก็ไม่เท่าแก้ใจตน เพียงคนเดียว .."

โอวาทธรรมหลวงปู่สุวัจน์ สุวโจ

-------

ขอนอบน้อมพระอริยสงฆ์ด้วยเศียรเกล้า

กราบขอบพระคุณ อนุโมทนาบุญผู้รวบรวมFB pageพระกรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

อนุโมทนาบุญกุศลจากการอ่าน

สวัสดี.