ชีวประวัติ ปฏิปทาหลวงปู่คำพอง ปัญญาวุโธ วัดป่านานาชาติ เวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา

 ประวัติและปฏิปทา หลวงปู่คำพอง(น้อย) ปัญญาวุโธ 

     วันนี้วันที่ ๑๗ สิงหาคม พ.ศ. ๒๕๖๗ เป็นวันครบรอบ ๗ ปี การละสังขาร หลวงปู่คำพอง(หลวงตาน้อย) ปญฺญาวุโธ วัดป่านานาชาติ รัฐเวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา นามเดิมท่านชื่อ “คำพอง” ถือกำเนิดในสกุล “จันได” เป็นบุตรของพ่อดอน และแม่บุญหนา เมื่อวันเสาร์ที่ ๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๔๘๒ ปีขาล ตรงกับวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ซึ่งตรงกับวันมาฆบูชา ณ ต.กระจาย อ.คำเขื่อนแก้ว จ.อุบลราชธานี (ปัจจุบันคือ บ้านศรีฐานใน อ.ป่าติ้ว จ.ยโสธร) สมัยเด็กท่านตัวเล็กกว่าพี่น้องคนอื่น พ่อแม่ท่านจึงเรียกว่า “น้อย” ซึ่งองค์ท่านเป็นญาติมีศักดิ์เป็นลูกพี่ลูกน้องกันกับหลวงปู่สิงห์ทอง ธัมมวโร และหลวงปู่อุ่นหล้า ฐิตธัมโม ท่านเกิดก่อนหลวงปู่อุ่นหล้า ๓ เดือน จึงเป็นทั้งญาติและเพื่อนสนิทกัน 

โยมมารดาท่านทั้งสามคนเป็นพี่น้องกัน และบวชเป็นแม่ชี ถวายตัวเป็นศิษย์ของคุณย่าชีแก้ว เสียงล้ำ เจดีย์บรรจุอัฐิของคุณแม่ชีทั้งสาม ตั้งอยู่ที่วัดป่าแก้วชุมพล ใกล้กันกับเจดีย์คุณย่าชีแก้ว เสียงล้ำ อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร นั่นเอง 

โยมมารดาของพระเถระทั้งสามรูป มีรายนามดังนี้

๑.คุณแม่ชีอบมา ไชยเสนา โยมมารดาของ ท่านพระอาจารย์สิงห์ทอง ธมฺมวโร (ถือกำเนิดเมื่อวันเสาร์ที่ ๑๒ กรกฎาคม พ.ศ.๒๔๖๗ ตรงกับวันขึ้น ๑๒ ค่ำ เดือน ๘ ปีชวด) อดีตเจ้าอาวาสวัดป่าแก้วชุมพล อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร

๒.คุณแม่ชีบุปผา เข็มเพ็ชร โยมมารดาของ ท่านพระอาจารย์อุ่นหล้า ฐิตธมฺโม (ถือกำเนิดเมื่อวันพุธที่ ๓ พฤษภาคม พ.ศ.๒๔๘๒ ตรงกับ วันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๖ ปีเถาะ) วัดป่าแก้วชุมพล อ.สว่างแดนดิน จ.สกลนคร

๓.คุณแม่ชีบุญหนา จันทร์เหลือง โยมมารดาของ ท่านพระอาจารย์คำพอง (หลวงตาน้อย) ปญฺญาวุโธ (ถือกำเนิดเมื่อวันเสาร์ที่ ๔ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๔๘๒ ตรงกับวันขึ้น ๑๕ ค่ำ เดือน ๓ ปีขาล) วัดป่านานาชาติ รัฐเวอร์จิเนีย สหรัฐอเมริกา

#ตทังคปหานที่ภูเก้า

ตอนบวชพระใหม่ ๆ ในปี ๒๕๐๒ ตอนนั้นไปจำพรรษาอยู่ภูเก้านั้น กำลังพิจารณาเรื่อง ไตรลักษณ์ อนิจจํ ทุกขํ อนตฺตา นี่ละ เดินจงกรมอยู่ภูเก้า เวลาประมาณห้าทุ่มเดินจงกรมอยู่ โห พอตกเย็นก็เดินจงกรมเลยนะ เดินเพลินเลย ทางจงกรมยาว ยาวขนาดสุดกุฏิหลังนี้ ประมาณ ๒๐ เมตร เราก็เดินจงกรมอยู่ตรงลานวัดนี่ละ

มันพิจารณาเห็นเลยนะ โห..มันเห็นตามจริง ๆ เราพิจารณาตาม ทำความเพียรหนัก เหมือนกันปีนั้น พิจารณา อนิจจํ ทุกขํ อนตฺตา พิจารณาเรื่องสมมุติ วิมุติ ทั้งหลาย โห..มัน เป็นอย่างนี้เอง เห็นตามความเป็นจริงเลยนะ เห็นในขณะที่กำลังเดินจงกรมอยู่หน้าถ้ำ

ก็เดินจงกรมอยู่ ก็พิจารณา “โห มันหายหมดเลย” “มันหายไปหมดเลย ทุกอย่าง มันเห็นเป็นวิมุติไปหมดเลยนะ พิจารณาเรื่อง อนิจจํ ทุกขํ อนตฺตา” “โห มันเห็น มันเป็นอย่างนี้เอง การปล่อย การวาง การพระนิพพาน เป็นอย่างนี้ ลักษณะมันเป็น อัตโนมัติเลย มันเป็นเองนะก็ค่อย ๆ พิจารณาไป พิจารณามา ก็ค่อย ๆ เข้าใจ มันก็แจ้งชัดออก ค่อยปล่อย ค่อยวาง ก็ค่อยรู้ค่อยเห็น ความจริงมันปรากฏขึ้นมานะ มันปล่อยวางได้หมดเลยนะ

ตอนนั้นพิจารณา อนิจจํ ทุกขํ อนตฺตา มันก็ไปนั่นล่ะ มันเป็นทุกข์ มันไม่เที่ยง มันเป็น อนตฺตา มันก็เกี่ยวพันทั้งสามนั่นล่ะ มันไล่ตั้งแต่ ทุกขํ อนิจจํ อนตฺตา จนไม่มีตัวตน โห ใจมันไม่ยึดถือว่ามันมีตัวตน บ่มีตัว บ่มีตน บ่ได้ยึด บ่ได้ถือเลย

มันก็ไล่ตั้งแต่ ทุกขํ อนิจจํ อนตฺตา มันไม่มีอะไรเลย ดูไปพิจารณาไปมันไม่มีอะไรสักอย่าง มันไม่มีจริง ๆ มันไม่ใช่จริง ๆ แต่ก่อนใจมันเคยยึดเคยถือ พอพิจารณาไปมันไม่ยึดไม่ถือเลย โอ การไม่ยึดถือมันขนาดนี้เลยนะ

คำว่า "สัตว์ บุคคล ตัวตน มันบ่มีในใจ มันเป็นสมมุติทั้งนั้น ที่มันอยู่แต่ก่อน มันเป็นสมมุติทั้งหมด ใจมันไม่ได้เป็นสมมติ มาจากสมมุติมาเป็นวิมุติขึ้นมา จากสมมุติเป็นวิมุตทั้งหมดเลย ในจิตในใจมองไปมันเป็นวิมุติไปหมดเลย"

ช่วงปี ๒๕๐๔ และ ๒๕๐๖ เดินทางกลับมาจำพรรษากับหลวงปู่ขาว อนาลโย ที่วัดถ้ำกลองเพล ส่วนปี ๒๕๐๕ อาตมาก็กลับมาจำพรรษาที่วัดป่าบ้านตาด กับหลวงตามหาบัว ญาณสมฺปนฺโน อีก  

หลวงปู่ขาว ที่ถ้ำกลองเพล วัน ๘ ค่ำ ๑๕ ค่ำ ประชุมพระอยู่ตลอดคืนนะ เป็นกฎของวัดถ้ำกลองเพล เข้าพรรษา ๓ เดือน ในวันพระถือเนสัชชิไม่นอน คือเราลงอุโบสถ สวดมนต์ ไหว้พระ ๘ ค่ำ ๑๕ ค่ำ ทุกวันแต่ถ้านอกพรรษานี้ ไหว้พระ สวดมนต์ฟังเทศน์ก็เลิก แต่ในพรรษานี้เป็นกฎเป็นระเบียบ ไม่นอน ถือเนสัชชิทุกวันพระ

#เทวดามาอนุโมทนา

ตอนนั้นปี ๒๕๐๖ มาอยู่วัดถ้ำกลองเพลตรงกุฏิหลังสีขาว ด้านหลังถ้ำกลองเพลตอนนั้นอยู่ ระหว่างพรรษา ปี ๒๕๐๖ ช่วงนั้นก็อดข้าวอยู่ ๑๐ วัน ต่อสู้กับกิเลส มันหาทางสู้มันไม่ไหว สติปัญญาไม่ทันกับกิเลส ก็เลยสู้ทางไม่กินข้าว อดข้าว ๑๐ วัน ทีนี้พอถึงวันที่ ๘ เดินจงกรม พอขึ้นทางจงกรม ก็ขึ้นกุฏิมานั่งกำหนดภาวนา มันว่างไปหมดเลย โหจิตนี้รวมพรึบ ว่างเกิดนิมิตขึ้นมา มองเห็นเทวบุตรเทวดาขึ้นไปหา เทวดาทั้งผู้น้อย ทั้งผู้ใหญ่ เข้าไปเต็มกุฏิเลย เราก็นั่งอยู่ 

“โอ๊ย มากราบท่านอาจารย์ ศรัทธาท่านอาจารย์มาก” เขาว่า มาขอกราบท่านอาจารย์ ขอบุญ ขอคุณจากครูบาอาจารย์ ศรัทธาท่านอาจารย์ ก็ได้ คุยกันแค่นั้นล่ะ เขากราบแล้วเขาก็ไป

ตอนนั้นพอเราเดินจงกรม กำหนดมันเหนื่อยมากนะ อดอาหารถึงวันที่ ๘ นี่ เดินจนรู้สึกหวิวเลยก็ขึ้นกุฏิหลังสีขาวแต่เป็นหลังเก่า ขึ้นมานั่งสมาธิ พอมานั่งกำหนดจิตรวม ก็เห็นเทวบุตร เทวดามาเต็มกุฎิเลย เขามากราบ เขาศรัทธามาก สมัยก่อนทำความเพียร เอาเป็นเอาตาย ไม่ได้เหลาะแหละ สมัยก่อนนี้ทำความเพียรแข่งกันนะไม่เหมือนทุกวันนี้

พอไปถึงจุดที่กายมันหาย เหลือแต่ผู้รู้แล้ว นั่นละ มันเห็นที่อยู่ที่สุขที่สุดในโลกนี้ มันไม่มีอะไรจะยิ่งกว่าที่ได้เกิดมาแบบนี้ แบบนี้ไม่เคยเป็นแบบนี้ แบบนี้ไม่เคยสุขแบบนี้ มันไม่เคยเป็นแบบนี้ มันเป็นอย่างนั้นนะ

สมัยก่อนเอาจริงเอาจังกันนะโยม ก็ได้มาตั้งแต่นั้นนะโยม ในพรรษานั้น ปี ๒๕๐๖ ที่วัดถ้ำกลองเพล ถึงบอกว่าองค์หลวงตามหาบัวนี้ อยู่บนศรีษะตลอดเวลา บุญคุณหาที่เปรียบไม่ได้ ถึงท่านดุท่านด่าเราก็ยิ่งเคารพท่านนะ

พระครูมงคลญาณ (หลวงปู่น้อย ปัญญาวุโธ) วัดป่านานาชาติ รัฐเวอร์จิเนียร์ ประเทศสหรัฐอเมริกา ได้ละสังขาร เมื่อวันที่ 17 สิงหาคม พ.ศ.2560 เวลา 16.51 น. ตรงกับเวลาในประเทศ ประมาณ ตี 4 ของวันที่ 18 สิงหาคม พ.ศ. 2560 สิริรวมอายุ 79 ปี 57 พรรษา

#บรรณานุกรมอ้างอิง คัดลอกจากหนังสือ

"คู่ธรรม กรรมฐาน" ประวัติและคติธรรม หลวงปู่น้อย(คำพอง ปญฺญาวุโธ) และหลวงปู่อุ่นหล้า ฐิตธมฺโม ; พิมพ์ครั้งที่ ๒ สิงหาคม ๒๕๖๐ ; หน้า ๘๘ , ๙๓ ,๑๐๐ และ ๑๑๕

 

----ขอนอบน้อมพระอริยสงฆ์ด้วยเศียรเกล้า

อนุโมทนาบุญกุศลจากการอ่าน

ขอขอบคุณ อนุโมทนาบุญผู้รวบรวม เผยแพร่ FBพระกรรมฐานสายหลวงปู่มั่น ภูริทัตโต

ขอสรรพมงคลจงมีแด่ท่าน

สวัสดี.